این امر حاکی از آن است که، اگرچه رشد اقتصادی و صنعتی شدن منافع قابل توجهی برای ادامهء زندگی انسانها به ارمغان می‌آورد اما آنگاه که از میزان معینی فراتر می‌رود،منافع مزبور رو به کاهش می‌گذارد. نمودار شماره 3 این نکته حائز اهمیت را نشان داده است:پایین‌ترین سطح آسایش فردی طی دههء 0991،نه در فقیرترین کشورهای دنیا نظیر هند و نیجریه،بلکه در جوامع کمونیستی سابق(یعنی کشورهای خلف شوروی سابق نظیر مولداوی،بلاروس،اوکراین)مشاهده می‌شود. در این زمینه حتی در میان کشورهای پیشرفتهء صنعتی هنوز تفاوتهای فراوانی به چشم می‌خورد(مثلا کشورهای اسکاندیناوی در مرتبه‌ای بسیار بالاتر از آلمان و ژاپن قرار دارند)،لکن به نظر می‌رسد چنین تفاوتی بیش از هر چیز منعکس‌کننده شیوهء زندگی در هر یک از کشورها باشد تا الزامات اقتصادی. nonmaterial quality of life از میان مسن‌ترین گروههای سنی در نمودار،اکثریت قابل توجهی ماتریالیست هستند به این معنا که آنها اولویت اصلی خود را آسایش مادی و اقتصادی قرار داده‌اند که البته تعداد آنها به نسبت 41 به 1 از پست ماتریالیست‌ها بیشتر است. تحقیقات سال 5991 WVS نشان می‌دهد که سطح آسایش فردی در روسیه حتی از گذشته نیز پایین‌تر رفته است(یعنی به رقم بی‌سابقهء 21-رسیده،و این بدین معنا است که اکثریت مردم روسیه سعادتمند نبوده و در مجموع از زندگی خود رضایت نداشتند). این تفسیر ما را در تبیین این موضوع یاری می‌کند که چرا دموکراسی اکثریت تنها در مقطع کنونی تاریخ شکل گرفته و چرا،حتی در این دوران،احتمال شکل‌گیری آن در کشورهای بیشتر توسعه‌یافته(از لحاظ اقتصادی)،به ویژه کشورهایی که ارزشهای پست‌مدرن به میزان قابل ملاحظه‌ای در آنها رواج یافته،زیادتر است.
)