TY - JOUR ID - 164116 TI - نظام حقوقی حاکم بر بیمه‌ی بیکاری در ایران از منظر قانون و آرای دیوان عدالت اداری JO - تأمین اجتماعی JA - QJO LA - fa SN - 1563-0781 AU - حمیدی, امیر AU - گلمحمدی, آی سا AD - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبائی AD - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبائی Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 17 IS - 4 SP - 63 EP - 84 KW - واژگان کلیدی: "تامین اجتماعی" KW - "بیکاری" KW - "بیمه‌ی بیکاری" KW - "دیوان عدالت اداری" KW - "رویه ی قضائی" DO - 10.22034/qjo.2023.369389.1286 N2 - هدف: معضل بیکاری کارگران و تامین معاش آنان در دوران بیکاری همواره یکی از اصلی­ترین مباحث حقوق تامین اجتماعی است، هدف از پژوهش پیش­رو بررسی وضعیت بیمه بیکاری در ادبیات حقوق کار و تامین اجتماعی ایران است.روش: شیوه پژوهش توصیفی-تحلیلی و بر پایه بررسی­‌های کتابخانه‌­ای است.نتیجه­: پژوهش نشانگر آن است که در ایران با تصویب قانون بیمه­‌ی بیکاری در سال 1369، کارگرانی که ناخواسته و بر خلاف میل و اراده­‌ی خود بیکار شده اند، می‌توانند با‌توجه‌به سابقه­‌ی بیمه­‌ی پرداختی و تحت ضوابط و شرایطی همچون لزوم پرداخت شش ماهه­‌ی حق بیمه (به استثنای موارد بیکاری ناشی از حوادث غیر مترقبه) و ارادی نبودن بیکاری با تشخیص مرجع ذیصلاح از مقرری بیمه‌­ی بیکاری به‌عنوان «حمایت اجتماعی» برخوردار گردند. بر پایه­‌ی آرای وحدت رویه دیوان، بیکاری­‌های ناشی از فسخ قرارداد از سوی کارفرما، اخراج به‌دلیل قصور یا تخلف از آیین­‌نامه­‌های انضباطی، بازخرید بر خلاف اراده، واگذاری محل کار به غیر، تعدیل نیرو به‌سبب عدم نیاز و تغییر جغرافیائی محل خدمت، همگی بیکاری بر خلاف اراده و مشمول بیمه بیکاری به‌‌شمار آمده و از‌سوی‌دیگر بیکاری­‌های ناشی از مشاغل فصلی، اتمام مدت قرارداد و بیکاری بیمه‌شدگان اختیاری از شمول بیمه بیکاری خارج دانسته شده‌­اند. دیوان همچنین دریافت مقرری از جانب کارگران مسنی را که در تاریخ دریافت بیمه­‌ی بیکاری دارای پنجاه و پنج سال سن یا بیشتر باشند، تا زمان بازنشستگی مجاز می­داند.  UR - https://qjo.ssor.ir/article_164116.html L1 - https://qjo.ssor.ir/article_164116_5c630220ae5c5e6a6e099b2a14b5d03a.pdf ER -