"با مروری بر سیاستهایی که در اکثر کشورهای جهان به منظور مقابله با اعتیاد اتخاذ گردیده و به مورد اجرا درآمده است،مشخص می‌شود که بجز در چند کشور پیشرفته این سیاستها عمدتا به مبارزه با توزیع و مصرف مواد مخدر محدود شده و در زمینه پیشگیری و از بین بردن عوامل مؤثر در گرایش به توزیع و مصرف این مواد،اصلاح شیوه رفتار،و بازپروری و نوتوانی معتادان گامهای مؤثری برداشته نشده است. 5)اجرای برنامه‌های خاص آموزشی برای معتادان درمان‌شده یا در حال درمان و خانواده‌های آنان با توجه به نیازهای ویژه این گروه؛ 6)اجرای برنامه‌های فرهنگی و ورزشی با هدف آموزش برای پیشگیری از رشد اعتیاد بخصوص در اقشار جوان و نوجوان از طریق مشارکت مستقیم آنان در اجرای برنامه‌ها؛ 7)مطالعه و تحقیق در برنامه‌های آموزشی و تجارب به دست‌آمده در ایران و جهان؛ 8)کمک به توسعه و تقویت مراکز درمانی در کشور به منظور فراهم نمودن زمینه دسترسی آسان به خدمات درمانی برای گروههای مختلف درآمدی؛ 9)کمک به رفع مشکلات و موانع درمان اعتیاد در کشور از لحاظ ساختاری،دارو،تجهیزات،و امکانات؛ 01)تلاش در راستای ارتقای شیوه‌های درمان با مشارکت جامعه پزشکی و درمانی کشور و بهره‌گیری از تجارب موفق بین المللی در این زمینه؛ 11)کمک به ایجاد زمینه‌های مستعد فرهنگی در جامعه برای پذیرش بیماران درمان‌شده در مراکز کار و فعالیتهای اجتماعی؛ 21)تلاش در جه تا یجاد و توسعه زمینه‌ها و فرصتهای شغلی برای آسیب‌دیدگان از اعتیاد؛ 31)گسترش فرهنگ و روحیه مددکاری در جامعه با مشارکت داوطلبان و بهره‌گیری از آنان در مراکز جمعیتی به منظور رسیدگی به وضعیت خانواده‌های آسیب‌دیده از اعتیاد؛ 41)گسترش فرهنگ مشاوره در رفع معضلات خانوادگی و سعی در بهره‌گیری بهینه از مراکز مشاوره موجود و توسعه ظرفیت مشاوره تخصصی در خصوص خانواده‌های آسیب‌دیده از اعتیاد؛ 51)تلاش در جلب مشارکت وسیع و همه‌جانبه سازمانهای حمایتی موجود اعم از دولتی و غیردولتی جهت رفع مشکلات خانواده‌های آسیب‌دیده از اعتیاد؛ 61)تلاش در توانمندسازی زنان و فرزندان آسیب‌دیده در جهت خودکفایی و خوداتکایی اجتماعی؛ 71)برنامهء جامع حمایت از خانوادهء معتادان در حین درمان و ترک اعتیاد می‌تواند با الهام از برنامهء حمایت از خانواده‌های نیازمند و زنان سرپرست خانواده اقتباس و تدوین گردد."
)